Bevroren hart
Flitsen overal om me heen, flitsen van vage beelden uit het verleden
Mijn blik schichtig naar alles wat beweegt
Mijn oren gespitst, hunkerend naar een geluid in de doodse stilte
Mijn handen trillend, me gedachtes moeten eruit
De angst is voelbaar in elke briesje van de wind
De kou dringt door mijn huid heen, rechtstreeks naar mijn hart
Mijn hart doorboort door een ijspegel, acuut bevroren
Maar dan hoor ik een aangename fluistering in de wind
Een zachte troostende stem doorbreekt de stilte
Jouw gezicht als een lichtpuntje in de eindeloze duisternis
Je warme beschermende armen om mij heen
Ik voel me warm worden van binnen
En langzaam maar zeker ontdooit mijn hart..
Mijn blik schichtig naar alles wat beweegt
Mijn oren gespitst, hunkerend naar een geluid in de doodse stilte
Mijn handen trillend, me gedachtes moeten eruit
De angst is voelbaar in elke briesje van de wind
De kou dringt door mijn huid heen, rechtstreeks naar mijn hart
Mijn hart doorboort door een ijspegel, acuut bevroren
Maar dan hoor ik een aangename fluistering in de wind
Een zachte troostende stem doorbreekt de stilte
Jouw gezicht als een lichtpuntje in de eindeloze duisternis
Je warme beschermende armen om mij heen
Ik voel me warm worden van binnen
En langzaam maar zeker ontdooit mijn hart..
Reacties op dit gedicht
| lostgirl15: | Dinsdag, mei 29, 2007 12:17 |
| wow egt mooi dit hoor!! zal wel troost zijn die liefde enzo. liefs en knuffels, van mij xx |
|
| mobar: | Dinsdag, mei 29, 2007 00:12 |
| Heel meeslepend geschreven, heel goed dat je hart ontdooit, groetjes Mobar. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Flow14 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||