Vandaag ben ik
een gevallen vrouw
bont en blauw
gekraakt in al mijn
voegen

hoe kon ik vermoeden
dat wat een feest
moest gaan worden
alleen maar pijn
zou opleveren?

Mijn moeder 80 jaar
en al vaak gevallen
ik maakte me bezorgd
riep beschermengelen aan,

maar hoe kan het dan gebeuren
dat ik zelf ter aarde stort?

Na een maand fijn kamperen
doe ik de poort voor Jan open
de sleutel achteloos in het
apparaat gestoken,
hij rijdt met de auto
en caravan voorbij,

en ik sufferd doe een stap opzij,
en vergeet een seconde goed uit
te kijken, ik wordt van achteren
vol geraakt en tegen de grond gesmeten.

Nu lik ik mijn wonden,
hoe stom kan je zijn,
mijn man kan er maar
niet over uit.

Toch op het feest geweest,
kon mijn moeder
toch niet teleurstellen?

Lieve buren komen
met een diclofenac,
ik slik nooit medicijnen.

Maar om 10 uur
was het over en uit.

Op naar de dokterspost,
medicijnen mee
en ik duik mijn bed in
en slaap als een blok.

Wat een zegen
even geen pijn voelen.

Tijd voor stilte en genezing
het komt wel weer goed,
maar God hoe pijnlijk kan
zo'n avontuur wezen.

Lieve groeten Tineke Ebing