Wie ben ik
wou dat je het kon zien in mijn ogen
dat ik gevangen zit in al die lange eenzame dagen
weet niet hoe ik je het moeten laten weten
omdat ik zelf niet eens meer weet wie ik ben
volg mijn voetstappen naar huis
dit keer loop ik weer alleen
probeer iemand te zijn
die ik niet eens ken
voel me als een schaduw
dwalend achter degene die jij denkt die ik ben
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, juni 06, 2007 15:22 |
| soms moet je jezelf toestaan om gelukkig te zijn...en zo jezelf te leren kennen...het loslaten van schaduwen... mooi geschreven ! liefs kerima ellouise |
|
| ela: | Woensdag, juni 06, 2007 13:00 |
| Je bent nooit alleen als je wandelt, hoor maar je stappen volgen. ela |
|
| Windwhisper: | Woensdag, juni 06, 2007 08:21 |
| Gelukkig fictie...wat dat klinkt knap eenzaam hoor Goede morgen Kuzzz liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||