Als een gebroken glas....
Op het randje van de tafel,
stond vroeger een glas, omgaan,
maar dat was niet wat er gebeurde,
jaren heeft het er gestaan,
En als ie soms aan de val bezig was,
ving iemand hem net optijd op,
dan werd hij weer op het randje terug gezet,
en dan stond ie weer een tijdje rechtop.
Maar al een poosje terug,
toen is hij uiteindelijk toch echt kapot gegaan,
hij ligt daar nu in scherven,
en niemand heeft er nog wat aan.
Hij zal worden weggegooit,
dat is goedkoper dan lijmen,
en nu ligt het enkel in de weg,
dan kan hij toch maar beter verdwijnen..
En aan het eind van dit gedicht,
moet er natuurlijk nog een uitleg bij,
want wat houd dat glas nou in?
Nou.. dat glas is ik.. het is mij..
Reacties op dit gedicht
| lieke: | Donderdag, februari 14, 2002 19:54 |
| wowie mooi gedicht! ik ga m op mn cu2 site zetten als t mag? als t niet mag wil je me dan mailen? ik vind m echt heeeeeeeel mooi! ik heb m minstens 14 keer gelezen....xxxx sterkte! |
|
| Evi: | Woensdag, februari 13, 2002 11:16 |
| heel mooi marieke, net zoals die andere, hou moed ajb ik ben er nu bovenop aan het komen maar jij verdient het, ik hoop je snel te spreken, ik zal er altijd zijn, sterkte en pas op jezelf Evi | |
| Hans Winter: | Woensdag, februari 13, 2002 00:10 |
| De eerste gedachte die in me opkomt, gaat over het verschil tussen jou en het glas. Als het glas barst, blijft dat zo. Als jij je been zou breken, gaat het erom om het in een goede positie aan elkaar te laten groeien. Je hebt groeikracht, en al lijken je gedichten somber, ze getuigen daar zeker van. |
|
| xaviera: | Dinsdag, februari 12, 2002 21:36 |
| weet niets te zeggen, je gedicht raakt me diep. ik kan alleen zeggen, als je wilt praten, ik ben er voor je, mail maar. xav sorry weet echt neits te zeggen zo raakt je gedicht me |
|
| Hugo Serwy: | Dinsdag, februari 12, 2002 18:24 |
| Wel Marieke, dan lijmen we het glas, zetten het in het midden van de tafel (tussen het andere kristal), leggen overal zachte kussens rond de tafel, en staan steeds klaar om je op te vangen. Ga zeker niet weg... Groetjes, Hugo. |
|
| irma: | Dinsdag, februari 12, 2002 18:04 |
| wauw wat een mooi gedicht! sabrina heeft gelijk zo iemand als jij moet nie weg. je maakt veel temooie gedichten!kusjes irma | |
| sabrina beek: | Dinsdag, februari 12, 2002 16:26 |
| ik hoop toch niet dat je dit meent?! een meisje die zulke mooie gedichten schrijft moet dat zekers niet doen! kusjes, sabrina |
|
| Happy: | Dinsdag, februari 12, 2002 16:14 |
| Als dat glas nu eens gelijmd wordt, en iemand helpt je terug op de tafel, maar ver weg van die rand? Knuff, Happy x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marieke 14 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||