Sla alsjeblieft je armen...
Sla alsjeblieft je armen,
heel even om me heen,
want ik voel me zo ongelofelijk onbeschrijfbaar,
ik voel me zo verdomd alleen.
Praat maar niet, je hoeft me niet te troosten,
zeg niet het standaardzinnetje: 'er zijn mensen die om je geven'
Doe het alsjeblieft daar niet mee af,
wil je gewoon ff bij me zijn? Heel, heel even?
Al zal ik dit in werkelijkheid,
nooit aan iemand durfen vragen of zeggen,
ik wil niet iemand zijn tijd afnemen,
en ik kan het toch allemaal niet uitleggen..
Reacties op dit gedicht
| HIAWATHA*: | Donderdag, februari 14, 2002 09:00 |
| Lieve schat, Als ik je zou kunnen knuffelen dan nu hierbij: Een knuffel /twee armen om je heen even niet alleen kost maar even tijd om door te gaan met de strijd. Dikke knuffel van mij |
|
| Hans Winter: | Donderdag, februari 14, 2002 02:11 |
| Een arm voor je schouder, een schouder voor je hoofd, een zij voor je zijde, een stilte die de jouwe geloofd. |
|
| Miracle: | Woensdag, februari 13, 2002 20:17 |
| Hee Marieke dit gevoel ken ik maar al te goed.. heel mooi gedicht! liefs, Miracle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marieke 14 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||