ik weet niet wat dit is
het is ineens zwart
en zo negatief
voel mn ogen prikken
en moet even mijn neusophalen

tranen vallen naar een dieppe gat
het gaat niet goed
ik praat nog steeds niet
ik zou eerlijk zijn

maar het enige wat ik doe
is glimlachen
en hopen dat niemand het ziet
er vallen tranen
en neigingen naar mn scharen.

ineens was die gedachte der
zal ik het doen of niet
ik weet niet waar het vandaan kwam
het is zo lang geleden

dat ik troost zocht
in letters
in gedachten
in pijn en tranen

en het niemand vertelde
maar het liet lezen
in vaage zinne
omdat k zelf niet weet wat er is

tranen vallen
zonder dat ik het weet
zit ik te huilen
van een blije bui
ineens naar een vreemd gevoel
het doet me pijn.