Sterven zal ik gelijk met jou
Lachen
zal ik voortaan met de zon
schommelen met de maan
bidden met de sterren
wandelen
zal ik voortaan met de wind
zingen met de nachtegaal
praten met mezelf
slapen
zal ik voortaan alleen
en waken in onrustige nachten
troosten met zachte woorden
huilen
zal ik voortaan om jou
verdrinken in machteloosheid
hoop te blijven drijven
sterven
zal ik gelijk met jou
mijn leven heeft zijn glans verloren
maar de band die bind
is liefde
die ik nog steeds voel voor jou
mijn mooie man,
mijn eenzaam grote kind
Anneke
Reacties op dit gedicht
| verhavert: | Dinsdag, juli 10, 2007 21:44 |
| stil gelezen lieve Anneke knuffel tine |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, juni 28, 2007 16:22 |
| Dit is intens droevig Anneke, De liefde die je voelt helpt je volhouden. Je hebt het zeer rakend geschreven, ik wens jullie veel kracht. Liefs, Will |
|
| appelboom: | Donderdag, juni 28, 2007 15:41 |
| Rakend... Met mijn liefs, knufff, appelboom |
|
| Windwhisper: | Donderdag, juni 28, 2007 15:36 |
| Ik zou je willen troosten, maar ik weet niet hoe, zo mooi dit weer Liefs Cobie |
|
| lommert: | Donderdag, juni 28, 2007 15:27 |
| in-droevig.. heel veel liefs van mij willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||