Het doek valt
Het doek valt
Woorden blijven onuitgesproken
Beelden razen door mijn gedachten
Een lange weg moest jij nu lopen
Een ziekte die niet genezen zou
Ik heb je lange tijd zien vechten
Maar jij verloor de levenslust
Dit lot is moeilijk te berechten
Maar moet ik toezien hoe de dood je kust
En langzaam meetrekt in het graf
En tegen beter weten in houd ik vol
dat er niets zal gebeuren
tot op de dag
dat je jou uitgeputte lichaam verlaat
en op het moment dat je slapen gaat
knijp je er een momentje tussenuit
geen zorgen, ik doe je lichtje wel uit
Woorden blijven onuitgesproken
Beelden razen door mijn gedachten
Een lange weg moest jij nu lopen
Een ziekte die niet genezen zou
Ik heb je lange tijd zien vechten
Maar jij verloor de levenslust
Dit lot is moeilijk te berechten
Maar moet ik toezien hoe de dood je kust
En langzaam meetrekt in het graf
En tegen beter weten in houd ik vol
dat er niets zal gebeuren
tot op de dag
dat je jou uitgeputte lichaam verlaat
en op het moment dat je slapen gaat
knijp je er een momentje tussenuit
geen zorgen, ik doe je lichtje wel uit
Over dit gedicht
| Auteur: *redrose* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||