tranen
Een traan prikt in mijn oog,
Ik wil niet huilen.
Langzaam druipen er tranen,
Een voor een over mijn wang.
Ik kan geen woorden vinden,
Om te zeggen wat ik voel.
Daden, zouden doelloos zijn,
En eindigen in noch meer tranen.
Vol spijt denk ik terug aan,
Jou en mij.
Het hat zo mooi kunnen zijn,
Warom heb je dit gedaan?
Warom heb je me dit aan gedaan?
Warom praatte jij over liefde,
Als je niet weet wat echte liefde betekend.
Echte liefde is dat gene,
Dat gene wat ik voelde voor jou.
En stiekem noch steeds voel voor jou,
En niet vergeten kan.
Nooit vergeten kan.
Nooit vergeten.
Nooit zal ik het je vergeven!
Ik wil niet huilen.
Langzaam druipen er tranen,
Een voor een over mijn wang.
Ik kan geen woorden vinden,
Om te zeggen wat ik voel.
Daden, zouden doelloos zijn,
En eindigen in noch meer tranen.
Vol spijt denk ik terug aan,
Jou en mij.
Het hat zo mooi kunnen zijn,
Warom heb je dit gedaan?
Warom heb je me dit aan gedaan?
Warom praatte jij over liefde,
Als je niet weet wat echte liefde betekend.
Echte liefde is dat gene,
Dat gene wat ik voelde voor jou.
En stiekem noch steeds voel voor jou,
En niet vergeten kan.
Nooit vergeten kan.
Nooit vergeten.
Nooit zal ik het je vergeven!
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Woensdag, juli 11, 2007 17:48 |
| Toch moet je er een weg inzoeken want als je blijft toestaan aan jezelf dat hij je dit aan blijft doen zolang vind je geen innerlijke rust, maak jezelf vrij van die gevoelens en leef je leven het doet pijn uiteraard maar dan pas kun je gelukkig zijn goed je gevoel in woorden gebracht. Zo af en toe zal ik je volgen kan niet altijd reacties op een ieder geven want er is naast de freaks ook nog een ander leven hoor, En ik ben beperkt door een oogziekte Liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elise-gevoel- | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||