En toch mis ik je niet meer
heel slaperig en een beetje warrig
loop ik naar mijn raam
staar een beetje in het donker
zie regendruppels vallen
en weer mis ik je niet meer
maar toch
die warme armen en donkere ogen
dat zachte lijf waar ik uren
aan kon friemelen
hoor de wind blazen
en toch mis ik je niet meer
mijn gezicht staat op droef
tranen komen er niet
hart doet zeer
maar jou missen
dat doe ik nooit meer
Reacties op dit gedicht
| Br0kEn: | Zaterdag, juli 07, 2007 11:06 |
| ben het met lonely eens je kunt de hele wereld iets wijsmaken maar niet je hart sterkte en een dikke knuf |
|
| lonely 1: | Zaterdag, juli 07, 2007 00:32 |
| liegen tegen jezelf hou je denk ik, niet vol, maar een heel mooi gedicht, liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| Gert: | Zaterdag, juli 07, 2007 00:22 |
| Sterk en zwak tegelijk. Niet willen toegeven aan waar je al aan hebt toegegeven. Mooi, goed verwoord. Groet, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||