Verbondenheid
De verbondenheid
Ik, slechts een zandkorrel,
die het roepen in de woestijn hoorde,
van moeder aarde.
die het roepen in de woestijn hoorde,
van moeder aarde.
Ik slechts een van de miljarden zielen,
die hoopten, hopen.
Omdat hoop doet leven.
die hoopten, hopen.
Omdat hoop doet leven.
Omdat we zo genieten van de wonderen,
der natuur.
Waar wij onverbrekelijk allen
een onderdeel van zijn.
En zo het verbond geschapen werd.
Wij riepen wel, we zagen, zaten met vragen.
en werden zoetgehouden
als kinderen met een lolly op een kermis.
en werden zoetgehouden
als kinderen met een lolly op een kermis.
En de Hopi zitten in een park in Arizona,
te roepen in de woestijn.
Ze eren nog immer hun Mother Earth,
en dat wij allen met haar,
verbonden zijn.
Onverbrekelijk.
te roepen in de woestijn.
Ze eren nog immer hun Mother Earth,
en dat wij allen met haar,
verbonden zijn.
Onverbrekelijk.
ReBelle
Reacties op dit gedicht
| mobar: | Maandag, juli 09, 2007 19:16 |
| Prachtig, hoe jij als zandkorrel kan schrijven ;) |
|
| Windwhisper: | Maandag, juli 09, 2007 16:24 |
| heel mooi hoor liefs Cobie |
|
| ReBelle: | Maandag, juli 09, 2007 16:16 |
| Op m''n webje kun je de vertaling van engels in het nederlands lezen van de Hopi-prophecies. Door mij ReBelle gedaan in oktober vorig jaar 2006 Iedereen mag het copieeren "for free" Liefs,knuffffffies, ReBelle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||