Oude bomen witte schimmen
het is duister daar waar ik loop
een ijzige wind giert
het laat oude bomen kraken
angstig stap ik verder
over een weg
dat ik zelf gekozen heb
witte schimmen dwalen langs mij
proberen mij mee te nemen
diep in hun eigen wereldje
maar ik ben duister donker
en mijn hart is nog te kil
de zwarte hemel begint lichter te worden
maar wil de warmte van het daglicht niet zien
stel je eens voor dat ik die warmte zou ervaren
en die witte schimmen mij zouden halen misschien
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Donderdag, juli 12, 2007 10:32 |
| ook op een zelfgekozen pad dwalen schimmen mee...tot je je gedachten ontwart en met een glimlach naar het zicht van morgen loopt mooi gedicht ! liefs kerima ellouise |
|
| Hilly N: | Donderdag, juli 12, 2007 07:32 |
| Ik wens je de warmte van de zon, veel licht. Groet van Hilly |
|
| ela: | Donderdag, juli 12, 2007 00:52 |
| Doe nooit je ogen dicht in het bos, het is gevaarlijker dan oversteken. ela |
|
| lonely 1: | Donderdag, juli 12, 2007 00:06 |
| deze geeft mij rillingen, angstig maar mooi gedicht, liefs en knuffel, hilde xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||