Grauw
laat mij duister denken
laat mij duister doen
kom jou toch niet meer tegen
word nooit meer zoals toen
mijn ogen kijken grauw
rimpels verschijnen
haren worden grijs
zelfs mijn rug werkt niet mee
geef het maar op
zegt mijn donkere voelen
het licht is toch al gedoofd
leven zolang je gelukkig bent
dat heb je jezelf beloofd
nu is mijn denken duister
en ben ik uit mijn doen
mijn allerliefste leven
kom terug en geef mij een zoen
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Donderdag, juli 12, 2007 10:42 |
| alleeeeee hier vooruit...een zoennnnnnnnnnnnnnnn :-) ook dit mooi geschreven ! liefs kerima ellouise |
|
| Hilly N: | Donderdag, juli 12, 2007 07:43 |
| Fictie, maar zo mooi beschreven. groet van Hilly |
|
| ; [G]apjee!: | Donderdag, juli 12, 2007 00:37 |
| Mooi! | |
| lonely 1: | Donderdag, juli 12, 2007 00:08 |
| zoen, dus;) sorry, typfoutje xxx |
|
| lonely 1: | Donderdag, juli 12, 2007 00:08 |
| mooi!!! je leven komt bij je terug, zeker weten en die oen krijg je straks wel denk ik;) (ook al is dit hier fictie) liefs en knuffel, hilde xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||