Mijn zonnebloem
Voelend als onkruid
Zij hoorde er niet bij
Zo klein ze was
Zorgde zij
Zij genoot gretig
Van iedere straal licht
Met de kop in de zon
Groeien was haar plicht
Nu is ze zo groot
Kan niemand meer om haar heen
Met haar bruisende bloem
Staat ze nooit meer alleen
Haar stevige stengel
Geeft steun aan wie blieft
De door zonlicht gerijpte engel
Is in elke tuin geliefd
Zij hoorde er niet bij
Zo klein ze was
Zorgde zij
Zij genoot gretig
Van iedere straal licht
Met de kop in de zon
Groeien was haar plicht
Nu is ze zo groot
Kan niemand meer om haar heen
Met haar bruisende bloem
Staat ze nooit meer alleen
Haar stevige stengel
Geeft steun aan wie blieft
De door zonlicht gerijpte engel
Is in elke tuin geliefd
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Woensdag, augustus 01, 2007 15:55 |
| wow dit is prachtig! knufliefs--hiljaa-- |
|
| vosya: | Zaterdag, juli 28, 2007 21:17 |
| Bedankt voor zo''n liefdevol gedicht | |
| greet1002: | Donderdag, juli 19, 2007 22:30 |
| Keimooi! Vind het een speciaaltje. |
|
| happiness.: | Donderdag, juli 19, 2007 20:11 |
| prachtig omschreven :) echt een knap gedicht. xx. |
|
| lexx: | Donderdag, juli 19, 2007 20:11 |
| Dit vind ik een fijn werkje dotje :) Keep it going .. | |
Over dit gedicht
| Auteur: dotje2face | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||