ijskoningin.
Je verlammende obsessie
bepaalt mijn zinnen, sijpelt
door kapotte muren mijn ziel
binnen en bevriest mijn hart.
Je kille ogen zien schaduwen
die geen schaduwen zijn,
ongeboren geluk wordt verdronken
in ijskoude tranen om jezelf.
bepaalt mijn zinnen, sijpelt
door kapotte muren mijn ziel
binnen en bevriest mijn hart.
Je kille ogen zien schaduwen
die geen schaduwen zijn,
ongeboren geluk wordt verdronken
in ijskoude tranen om jezelf.
Reacties op dit gedicht
| conan: | Zondag, juli 22, 2007 14:52 |
| ik verwarm mijn tranen altijd een beetje... maar mooi gedicht , glaciaal geschreven... conan*** |
|
| MayadeBij*: | Zondag, juli 22, 2007 12:38 |
| RRRRRROOOAAAARRRRRRRRRRRR. | |
| nonalissa: | Zondag, juli 22, 2007 12:33 |
| kippenvel krijg ik ervan zo mooi | |
| ruud vervaart: | Zondag, juli 22, 2007 12:25 |
| heel sterk verwoord, alleen het wegkwijnen in haar poel van zelfverdriet het zal haar verstikken in haar negatieve spiraal. ;) |
|
| **irmani**: | Zondag, juli 22, 2007 12:09 |
| Brrr. Mooi. Erg mooi. En herkenbaar. xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pistolero | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||