een meisje in zwart getogen
Een meisje in zwart getogen
Loopt door het leven met hoofd gebogen
Niet wetend waar de weg toe leid
Gaat door het leven in eeuwige strijd
Achter een masker verborgen
Van binnen vol met zorgen
Met een masker door het leven...
Nooit meer nemen alleen maar geven...
Van buiten zo hard als steen...
Alles lijkt zo Cru en Gemeen
Van binnen zo breekbaar als glas...
Wensend dat alles anders was...
Mensen kwijt raken en verliezen...
Welke weg zou je dan kiezen?
Meisje in zwart getogen...
Nog steeds lopend met hoofd gebogen...
Niet wetend waar de weg toe leid...
Voor altijd in een eeuwige strijd
Loopt door het leven met hoofd gebogen
Niet wetend waar de weg toe leid
Gaat door het leven in eeuwige strijd
Achter een masker verborgen
Van binnen vol met zorgen
Met een masker door het leven...
Nooit meer nemen alleen maar geven...
Van buiten zo hard als steen...
Alles lijkt zo Cru en Gemeen
Van binnen zo breekbaar als glas...
Wensend dat alles anders was...
Mensen kwijt raken en verliezen...
Welke weg zou je dan kiezen?
Meisje in zwart getogen...
Nog steeds lopend met hoofd gebogen...
Niet wetend waar de weg toe leid...
Voor altijd in een eeuwige strijd
Reacties op dit gedicht
| black_rose: | Dinsdag, juli 24, 2007 02:11 |
| niice.. |
|
| Fairouz: | Maandag, juli 23, 2007 21:35 |
| Prachtig beschreven Liefs | |
| Br0kEn: | Maandag, juli 23, 2007 19:57 |
| meisje in het zwart zou eens moeten leren dat niet alles zwart is in de wereld!! groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fehluna | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||