kinderen & oorlog
Het oorlogsgevoel,
je begrijpt vast niet wat ik bedoel.
Rood alleen maar rood,
overal waar ik kijk zie ik de dood.
Ik zie kleine kinderen schreeuwen en rennen,
ze moeten nog aan de oorlog wennen.
Maar ze raken er niet gewend aan,
geen wonder als je jou bloedeigen ouders dood ziet gaan.
Maar wat de oorlog hun ook heeft aangedaan
hun hoop voor vrede zal alsnog altijd bestaan.
En dat is de sterkste kant van slachttoffers,
hun hoop voor vrede en hun offers.
voor alle famillie leden die wij hebben moeten achterlaten
in de oorlog.
je begrijpt vast niet wat ik bedoel.
Rood alleen maar rood,
overal waar ik kijk zie ik de dood.
Ik zie kleine kinderen schreeuwen en rennen,
ze moeten nog aan de oorlog wennen.
Maar ze raken er niet gewend aan,
geen wonder als je jou bloedeigen ouders dood ziet gaan.
Maar wat de oorlog hun ook heeft aangedaan
hun hoop voor vrede zal alsnog altijd bestaan.
En dat is de sterkste kant van slachttoffers,
hun hoop voor vrede en hun offers.
voor alle famillie leden die wij hebben moeten achterlaten
in de oorlog.
Reacties op dit gedicht
| Lily Parker: | Vrijdag, juli 27, 2007 22:30 |
| Oorlog is een wereldzonde,onnodige pijnen en tranen die moeten geleden worden omdat kopstukken onder elkaar de stom zijn om iets deftig uit te praten...heel knap gedicht!! Liefs Lily xxxxxx |
|
| Sjoys: | Vrijdag, juli 27, 2007 22:28 |
| Hee,, Echt verschrikkelijk! Meer woorden heb ik er eigenlijk niet voor. Mooi verwoord, sterkte. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nonalissa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||