Als de laatste kruin valt
Als de laatste kruin valt
de laatste voeten ontaard
het groen van aarde gescheiden
wat al ontademt was
siert tot menselijk genoegen
tevreden blikt het oog
maar stil weent het hart
hars als tranen
naar ondankbaar mens
jaren trouw
tot pulp vermalen
geknakte kruinen
gebroken wolven ziel
leef voor respect
respecteer wat leeft
ook als het simpele
zijn aardse ziel vergeeft
Wim
***-****
Reacties op dit gedicht
| Quadesh: | Zondag, juli 29, 2007 11:35 |
| ja soms kan iets al ziek zijn en halen wij t weg. het nieuwe is prachtig het oude neemt veel mee, zelfs een stukje verleden. kus | |
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zondag, juli 29, 2007 11:17 |
| respect voor het leven moet in alles doordringen mooi liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||