Een telefoontje, felicitatie met je verjaardag,
Totaal geen emotie,
Interesse eveneens,
De vraag of we op de koffie konden komen,
Je antwoord kil;
'We zien mekaar nog wel eens'
Ondanks alle pogingen,
Alle goede bedoelingen in pacht,
Je sluit de deur,
Gooit de ruiten in
Ik heb er mee leren leven
Maar je kleinkinderen…
Wat moet ik ze zeggen,
Ze vertellen als ze komen met de vraag..
Wie zijn die twee mensen daar..
Twee vreemden die eens in het jaar hun leven inlopen
Maar verder zijn ze ook niet aanwezig…
Niet op de mooie momenten van hun jonge leven..
Niet op hun levenspad….
Geen telefoontje, kaartje eveneens,
Teveel moeite waarschijnlijk..
Maar voor hen zo waardevol.
Te druk met jullie eigen leven,
Zoals het nooit anders is geweest,
Een opa en oma
Die voor hen altijd vreemden zijn geweest…
Feeling_unworth_it: | Dinsdag, juli 31, 2007 01:12 |
Heel triest, voor je het weet zijn ze er niet meer, ik zou het erg vinden moest ik de mijne niet hebbe gekend.. | |
honingbijtje: | Maandag, juli 30, 2007 23:54 |
hoe triest, ''k weet niet wat te zeggen. liefs honingbijtje |
|
Auteur: MarianDriessen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 juli 2007 | ||
Thema's: |