Het zal nooit meer zijn als toen
Het zal nooit meer zijn als toen
Zei die af geknakte bloem
In aller pracht in die tuil
Vol verdriet en vol gehuil
Er stak nog een beetje groen
Ook nog wat bijen gezoem
Op die ereboog of zuil
Die ze kreeg als laatste ruil
Zonder vragen zonder zoen
Luisterend naar een sermoen
Om te eindigen heel vuil
In haar aller laatste kuil
Ze was verkocht voor wat poen
Dienend als menselijk roem
Wijl haar liefje stil en schuil
Verdween in een dierenmuil
Zei die af geknakte bloem
In aller pracht in die tuil
Vol verdriet en vol gehuil
Er stak nog een beetje groen
Ook nog wat bijen gezoem
Op die ereboog of zuil
Die ze kreeg als laatste ruil
Zonder vragen zonder zoen
Luisterend naar een sermoen
Om te eindigen heel vuil
In haar aller laatste kuil
Ze was verkocht voor wat poen
Dienend als menselijk roem
Wijl haar liefje stil en schuil
Verdween in een dierenmuil
Reacties op dit gedicht
| blauw-oogje-73: | Donderdag, augustus 02, 2007 11:34 |
| Mooi heel mooi. Graag gelezen. Liefs blauw-oogje-73 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||