Laatste vaarwel
mezelf verloren
helemaal kwijt
huil niet om mij
kijk naar de bloemen
de zee in de nacht
naar
de fonkelende sterren
mij is datgene overkomen
wat al zo lang heeft gewacht
mezelf verliezen
in een donkere eenzame nacht
het heeft geen zin om me te huilen
zal niet veel meer weten
hoofd is gewoon op geraakt
moe
vreselijk moe
schrijven is nu het enige wat ik nog doe
mijn ik is gestorven
bedorven
want ik kon de snelheid
van het leven niet aan
we vagen weg
ben niet meer ik
krijg geen adem meer
het einde is daar
ik stik
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zondag, augustus 05, 2007 15:19 |
| door het sterven heen worden we ook telkens weer opnieuw geboren...sterker... intens mooi schrijven ! liefs kerima ellouise |
|
| lonely 1: | Zondag, augustus 05, 2007 11:31 |
| gelukkig is dit fictie, droef en pijnlijk, maar ik denk dat veel mensen om jou zouden huilen mocht je er niet meer zijn, liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| Ric Geedneth: | Zondag, augustus 05, 2007 08:48 |
| Mooi gedaan hoor en zolang je kan dichten is er leven. Gr, R. |
|
| sensi: | Zondag, augustus 05, 2007 07:15 |
| :( Ik stik mee .. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||