Wat was ik vrij
de dag ontvouwt
in koesterlijnen
een wondere wereld
waar ik nu lief en droom
waar jaren slechts …
van momenten spreken
rimpels vervagen
heel gewoon
terug…
naar dat meisje in mij
wat nog niet wist
wat was ik vrij
Reacties op dit gedicht
| mugje: | Zondag, augustus 26, 2007 22:53 |
| erg mooi verwoord, super LOVE YOU xXx tom xXx |
|
| Rien de Heer: | Dinsdag, augustus 07, 2007 19:13 |
| Dinnetje heeft haar vakantiebest weer gedaan..... Groetjes, Rien. |
|
| sunset: | Dinsdag, augustus 07, 2007 17:53 |
| Persoonlijk zou mijn laatste zin zijn ''wat ben ik vrij''. Toch? Treffend, tonend, warm, verlangend. Liefs en omarmende knuf, sunset |
|
| switi lobi: | Dinsdag, augustus 07, 2007 09:51 |
| Wat een diepte hier in lieve Annemieke...prachtig! Liefsliefs, switi lobi |
|
| K@trien: | Dinsdag, augustus 07, 2007 09:50 |
| inderdaad ... zoals Willem zegt ... koesteren ! mooi ! Liefs Katrien |
|
| lommert: | Dinsdag, augustus 07, 2007 09:42 |
| he meisje...de jaren tellen op..maar ontvouwen ook weer..koesteren maar;) liefs willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||