Stormachtig
Ik besta, weiger het te verleren
De onvoorspelbare wind knabbelt aan mijn oren
Terwijl ik de bui al zie hangen
Trek ik dapper, geen zwemvest aan
en ga op de barricade staan
Golven slaan achteloos gade
en rollen verbazend snel in mijn richting
Terwijl ze stuk slaan op een rots
Stormen ze, aangespoord, terug
Zacht omarm ik mij, rusteloos
Nu gedachtes zijn verzwolgen
Verzeker ik de wind, zachtjes blazend
dat ik even weg zal blijven
voordat het een en ander, boven komt drijven.
Reacties op dit gedicht
| __xMegan: | Donderdag, augustus 09, 2007 23:08 |
| wow ik was gedichtenfreaks vergeten maar wát een gedicht man gód die ga ik nog eventjes een paar keer lezen hij is echt, bohh <3333333 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: annoela | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||