Laat me, laat me maar even,
niets meer over om jou te geven.
Misschien kan ik dromen dat jij er nog bent,
misschien kun je doen of je mij niet meer kent.

Laat me, laat me maar gaan,
ik moet op eigen benen staan.
Misschien kun jij mijn zon niet meer zijn,
maar geef me wat warmte tegen de pijn.

Laat me, laat mij je vertellen,
pest me niet zo, en stop toch met bellen.
Want iedere keer weer, hoop ik erop,
jij weer bij mij, oorlog in mijn kop.

Laat me, laat me toch met rust,
laat me wandelen langs de kust.
En denken wat ik moet met mijn leven,
toe laat me, laat me nou even...........