Drie is één teveel
Opgekruld in een hoekje
Starend in de leegte
Huilend vanbinnen
Opgesloten in een hoekje
Met een valse glimlach op mijn gezicht
Omhuld door de leegte
Samen opgekruld in een hoekje
Starend naar elkaar
Glimlachend vanbinnen
Geen leegte te bekennen
Hoe kan het toch
Dat ze niet zien
Dat door hun lach heen
Mijn tranen breken
Dat daar in dat hoekje
Een eenzame ziel zit
Verdwaald in pijn
Maar ja wat zal ik zeggen
Drie is altijd één teveel
Starend in de leegte
Huilend vanbinnen
Opgesloten in een hoekje
Met een valse glimlach op mijn gezicht
Omhuld door de leegte
Samen opgekruld in een hoekje
Starend naar elkaar
Glimlachend vanbinnen
Geen leegte te bekennen
Hoe kan het toch
Dat ze niet zien
Dat door hun lach heen
Mijn tranen breken
Dat daar in dat hoekje
Een eenzame ziel zit
Verdwaald in pijn
Maar ja wat zal ik zeggen
Drie is altijd één teveel
Reacties op dit gedicht
| Delphine*: | Zondag, november 16, 2008 19:13 |
| Zo herkenbaar.. De woorden steken, een gedicht om kippenvel van te krijgen. x |
|
| Lily Parker: | Zaterdag, augustus 11, 2007 16:38 |
| een mens kan niet blijven verdragen he Mooi Lily xxxxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: silvertear | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||