Mellisa
~*~
En door het raampje scheen de z(O)n
het was van glas in lood
Het licht leidde het leven weg
naar het poortje van de dood
Haar lichaam lag daar heel verstild
er was onzichtbaar leven
Door stofjes in de z(O)nnestraal
zag ik het heel,heel even
Een hart dat nooit meer kloppen zal
een mens die nooit meer lacht
Cocon waaruit een vlinder komt
van ongekende pracht
~*~
Reacties op dit gedicht
| Voske: | Dinsdag, februari 19, 2002 22:21 |
| Ontroerend,maar met een vredige ondertoon.Mooi neergezet. Groetjes,Voske.. |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, februari 19, 2002 15:24 |
| Ontroert, | |
| Color: | Dinsdag, februari 19, 2002 11:57 |
| ... echt sprakeloos... *knuf van me* Melissa |
|
| Supershirley: | Dinsdag, februari 19, 2002 10:29 |
| Wauw....! | |
| Jeomar: | Dinsdag, februari 19, 2002 09:17 |
| Hmmm...k geloof dat k em snap...hij is mooi.. Grz Joe |
|
| waterval: | Dinsdag, februari 19, 2002 07:49 |
| heel mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||