Ik & Mijn Engeltje
Op een avond in November
Werd totaal onverwacht
Het engeltje diep in mij
Zomaar even verkracht
Ik ging uit met mijn vriendinnen
We liepen zij aan zij
Iedereen die lachte naar me
En ik, ik was alleen maar blij
We hadden het zo gezellig
Renden en dansten in het rond
Toen dook jij plotseling achter me op
Dacht dat ik je aantrekkelijk vond
Ik zocht maar kon niet vinden
'K was mijn vriendinnen kwijt
Jij zou me de weg wel wijzen,
En mijn Engeltje had al spijt
We stonden te wachten op een bus,
In een afgelegen straat
Je wist dat 'ie daar nooit zou komen
Ik wilde weg, het was al laat
Je vroeg me slechts een afscheidskus
En daarna mocht ik gaan
Daar bleek weer niets van waar te zijn,
Verdoofd bleef ik maar staan
Ik raakte steeds meer in paniek,
Hier was toch iets niet pluis?
Ik voelde me vies en ongelukkig
Wilde alleen nog maar naar huis
Je drong jezelf aan mij op,
Je gezicht, handen overal
Van binnen schreeuwde toen mijn Engeltje
Blijf van me af, jij eng geval
Maar natuurlijk zei ik niets
Bij mannen val ik altijd stil
Nu komen de juiste woorden wel,
Zelfs wanneer ik het niet wil
Waarom jij, waarom ik
Wat heb ik je misdaan?
Probeerde aardig voor je te zijn
Maar je liet me niet meer gaan
Je zit opgesloten in mijn hoofd,
Ook al haat ik je zo zeer
Je hebt mijn Engeltje verminkt
Voel de pijn weer, keer op keer
Nacht op nacht, droom na droom
Weet jij weer te bederven
Ik vraag nog maar 1 ding van jou,
Laat mijn Engeltje niet sterven...
Werd totaal onverwacht
Het engeltje diep in mij
Zomaar even verkracht
Ik ging uit met mijn vriendinnen
We liepen zij aan zij
Iedereen die lachte naar me
En ik, ik was alleen maar blij
We hadden het zo gezellig
Renden en dansten in het rond
Toen dook jij plotseling achter me op
Dacht dat ik je aantrekkelijk vond
Ik zocht maar kon niet vinden
'K was mijn vriendinnen kwijt
Jij zou me de weg wel wijzen,
En mijn Engeltje had al spijt
We stonden te wachten op een bus,
In een afgelegen straat
Je wist dat 'ie daar nooit zou komen
Ik wilde weg, het was al laat
Je vroeg me slechts een afscheidskus
En daarna mocht ik gaan
Daar bleek weer niets van waar te zijn,
Verdoofd bleef ik maar staan
Ik raakte steeds meer in paniek,
Hier was toch iets niet pluis?
Ik voelde me vies en ongelukkig
Wilde alleen nog maar naar huis
Je drong jezelf aan mij op,
Je gezicht, handen overal
Van binnen schreeuwde toen mijn Engeltje
Blijf van me af, jij eng geval
Maar natuurlijk zei ik niets
Bij mannen val ik altijd stil
Nu komen de juiste woorden wel,
Zelfs wanneer ik het niet wil
Waarom jij, waarom ik
Wat heb ik je misdaan?
Probeerde aardig voor je te zijn
Maar je liet me niet meer gaan
Je zit opgesloten in mijn hoofd,
Ook al haat ik je zo zeer
Je hebt mijn Engeltje verminkt
Voel de pijn weer, keer op keer
Nacht op nacht, droom na droom
Weet jij weer te bederven
Ik vraag nog maar 1 ding van jou,
Laat mijn Engeltje niet sterven...
Reacties op dit gedicht
| fieteke_v: | Zaterdag, maart 23, 2002 22:26 |
| ik ben er stil van... Weet hoe je je voelt... sterkte! *fieteke* |
|
| eykens margot: | Zondag, februari 24, 2002 03:11 |
| Hier word ik ff stil van... | |
| eykens margot: | Zondag, februari 24, 2002 03:09 |
| eykens margot: | Zondag, februari 24, 2002 02:27 |
| Ben er helemaal stil van.Suc6 | |
| Di Angeli: | Dinsdag, februari 19, 2002 22:13 |
| Ik lees het nu pas, maar wat kan je zeggen? Ineens ben je machteloos, terwijl jij je hart liet zien. Dit zijn van die situaties, waar ik innerlijk zo onder de indruk van ben, keer op keer, dat je jezelf afvraagt, wat kunnen we nog doen. Rationeel is er die haat... Toch geloof ik in dat engeltje, dat deze er blijft. Het is jou engeltje, niemand heeft er recht op....voor de rest van je leven. Probeer jezelf dat ook voor te houden, dat wens ik je. Liefs |
|
| angelina: | Dinsdag, februari 19, 2002 09:42 |
| ben er stil van...... knufff angelina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Karen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||