Unutamadim
Vanachter bergen bescheen ochtendzon
het einde van de nacht, die we liefkoosden
in een vreemde taal. Nachten waarin
we ons verloren, en hervonden
in dagen die we lengden
tot driehonderdzestig uur
En we veranderden, verwisselden
ons innerlijk scheen ons toe
uit elkaars ogen, we herkenden ons
meer dan ooit. We namen
het leven, zoals het gegeven werd
en genoten daarvan
het einde van de nacht, die we liefkoosden
in een vreemde taal. Nachten waarin
we ons verloren, en hervonden
in dagen die we lengden
tot driehonderdzestig uur
En we veranderden, verwisselden
ons innerlijk scheen ons toe
uit elkaars ogen, we herkenden ons
meer dan ooit. We namen
het leven, zoals het gegeven werd
en genoten daarvan
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Dinsdag, augustus 14, 2007 23:02 |
| heerlijk gedicht zekers om niet te vergeten;) liefs, kerima |
|
| H.J.: | Maandag, augustus 13, 2007 19:12 |
| heerlijk Renate tot driehonderdzestig uur. kus |
|
| Klaes: | Maandag, augustus 13, 2007 16:56 |
| genietbaar mooi leafs/klaes |
|
| Annemieke van der Ven: | Maandag, augustus 13, 2007 13:25 |
| Tedere pracht... Liefs... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||