Al haar woorden waren niets meer dan talloze leugens
Leugens van de verste verte tot aan de horizon
Achter het masker zat een wanhopig verdrietig meisje
Phygisch in paniek, dwalen tot ze niet meer verder kon
Zoekend naar het antwoord op haar zovaak gestelde levensvraag
Wat is het nut van haar doeloze bestaan
Ze dook weg achter het bekende masker van toneel
Nomadisch in haar gedachten is ze er weer vandoor gegaan
Ze zwom door de kille en hatelijke oceaan van haar verdriet
Bijna verdrinkend in de de verschrikkelijke angsten van haar leven
Ze huilde zacht met rode tranen van haar eigen bloed
Waarom is haar nou dit hopeloze leven gegeven
Niemand die haar snapte of ook maar probeerde te begrijpen
Niemand die haar zag achter het masker dat ze droeg
Ze vroeg om hulp maar haar woorden haalden niks uit
Haar diepe snijwonden vertelden al genoeg
De wanhoop is nabij, ze raakte in paniek
Haar harde, om hulp schreewende kreet was luid
Een overdozes hypnotisum trok hara weg uit het leven
Het boeok ging dicht, het licht ging uit