duizende keren
de gedachte dat ik al duizende keren
hetzelfde leven geleefd heb
vervult mij niet met vreugde
ook niet met weerzin
ik ben eraan gewoon geraakt
als aan seizoenen
maar als ik ergens een gat zie
zal ik pogen te ontsnappen
ook al moet ik het eindeloos herhalen
tot ik ervan gaap
mijn mond het gat is
waar ik in slaap
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Vrijdag, augustus 17, 2007 22:41 |
| je filosofeert als een komisch mens..of is het kosmisch;) stevieg groet willem |
|
| Mathilde: | Vrijdag, augustus 17, 2007 20:50 |
zou het echt hetzelfde zijn telkens? ik houd er juist van me voor te stellen dat ik telkens een andere rol speel... steeds een beetje beter... liefs, mathilde |
|
| Ludy: | Vrijdag, augustus 17, 2007 20:04 |
| Dan behoor jij dus tot die drie procent van elke soort die het leven erin houdt! :) Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||