| fortuna: | Maandag, augustus 20, 2007 22:54 |
| op je tenen lopen is knap lastig. Dit gedicht zet aan tot nadenken en keuzes maken. Goed zeg. Liefs |
|
| lommert: | Maandag, augustus 20, 2007 10:57 |
| poeh indekend gedicht...woorden zijn niet meer ''het vrooeger''...ze steken meer...korte lontjes en zo meer... stevige groet weer;) willem |
|
| Windwhisper: | Maandag, augustus 20, 2007 10:33 |
| Dat raakt, jammer dat soms inderdaad woorden afgewogen moeten worden op een gouden schaaltje liefs Cobie KUzz Goede morgen Pierre ja die lange tenen toch of het bezeerde hart |
|
| sensi: | Maandag, augustus 20, 2007 10:32 |
| Ik wik en weeg elk woord wanneer de gesprekspartner mij niet zo bekend is of niet na staat...trap niet graag op tenen. Interpretatiemogelijkheden zorgen te vaak voor onnodige misvattingen. Zijn ze me dierbaar .. flap ik er alles uit. Zij kennen me, en kunnen dan ook tegen botsen en weerbotsen. :) (hoop ik) Een goed schrijven! Liefs |
|
| lexx: | Maandag, augustus 20, 2007 09:59 |
| Gewogen woorden zijn verbogen woorden :D Dan is voor mij de overtuiging weg ..Ik heb ze liever speels, maar ja, dat kan niet altijd hé? Fijn schrijven ..:) | |
| Innerchild: | Maandag, augustus 20, 2007 09:54 |
| Schijnbaar geplaatst op de juiste tijd en juiste plaats ... m.a.w. perfect van toepassing op de situatie hier. Verleden mengt zich met heden en ik kan de knoop niet ontwarren want sommige teentjes doen soms zeer ... ! Inner |
|
| Auteur: conan | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||