onbeantwoord verlangen
waar onbeantwoord verlangen
als zoutwoestijn verdroogt
omsluit zij jou
in haar veelvoudig zijn,
zweept jou begeerte wond
lepelend als nar
de verwoestende kracht
over afgronden rozenbladeren
die zich opdringen
als krater smeulend vuur,
wraak van realiteit
zij voedt je
weert met zachte hand je pijn
die elders polst
en naait jouw wonden
tot eeuwige lust
dat jou een noodlot is.
sunset 21-08-2007
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, augustus 21, 2007 21:51 |
| Wauh....... A Poem so beautiful. In liefde, liefs Ducky |
|
| appelboom: | Dinsdag, augustus 21, 2007 18:07 |
| Verlangend mooi dit... Met mijn liefs, een fijne dag, Vicky |
|
| no-more-less: | Dinsdag, augustus 21, 2007 13:55 |
| mijn wonden mogen nu wel genaaid worden, heerlijk om te lezen. greetz, no-more-less |
|
| mereltje: | Dinsdag, augustus 21, 2007 10:21 |
| heel mooi , een prachtgedicht echt knap | |
| conan: | Dinsdag, augustus 21, 2007 09:18 |
| amor fati.... liefde voor het lot ook als het noodlot is... maar als het van haar komt is zelfs het noodlot goed... mooi ! liefs conan*** |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||