zou ik niet weten
hoe zij daar staat
en ik haar zie
stralen in zonnekleed
van dag die gaat
dicht langs de maan
die stilte nacht verleent
een schaduw die zich vlijt
op haar gezicht
diep in mijn hart
alsof ‘k niet weet
dat elk ontroerd verlangen
zich met tranen spijst.
sunset 24-08-2007
Reacties op dit gedicht
| Fari Sohi: | Vrijdag, augustus 24, 2007 20:49 |
| ...alsof ik niet weet dat elk ontroerd verlangen zich met tranen spijst... Wat zeg je dit mooi Sunset. Graag heb ik je poetisch gedicht gelezen. met groetjes, Fari |
|
| mobar: | Vrijdag, augustus 24, 2007 17:27 |
| Mooi gedicht, groetjes Mobar. |
|
| Ludy: | Vrijdag, augustus 24, 2007 15:33 |
| lief en leed zo onlosmakelijk verbonden niet in liefde geleden nimmer ''t geluk geproefd Liefs, Ludy |
|
| Artifex: | Vrijdag, augustus 24, 2007 13:54 |
| Heel zacht mooi. Liefs, Artifex. |
|
| remie: | Vrijdag, augustus 24, 2007 12:03 |
| schitterend...ademloos weer gelezen...liefs remie | |
| ~MeLoDy~: | Vrijdag, augustus 24, 2007 11:22 |
| wow... prachtig ! gr. MeLoDy |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, augustus 24, 2007 10:53 |
| Wat een liefde komt hier naar voren in dit wondermooie gedicht. In liefde, liefs Ducky |
|
