Diep van binnen
Samen staan we te praten
Over wat eens samen was
De dingen die we hebben gelaten
Gebroken als zomers gras
Er klinkt melancholiek
Door ons heen
Het einde een tragiek
Het einde eindigt alleen
Herinneringen glijden
Diep door me heen
Ze weten me te misleiden
Lang nadat jij verdween
Toch blijf ik om je geven
Ook nu alles is geweest
Blijf je in mij zweven
Al is het enkel je geest
Zo zal ik je beminnen
In regen en in wind
Je zit zo diep van binnen
Dat ik je niet meer vind
Over wat eens samen was
De dingen die we hebben gelaten
Gebroken als zomers gras
Er klinkt melancholiek
Door ons heen
Het einde een tragiek
Het einde eindigt alleen
Herinneringen glijden
Diep door me heen
Ze weten me te misleiden
Lang nadat jij verdween
Toch blijf ik om je geven
Ook nu alles is geweest
Blijf je in mij zweven
Al is het enkel je geest
Zo zal ik je beminnen
In regen en in wind
Je zit zo diep van binnen
Dat ik je niet meer vind
Reacties op dit gedicht
| no-more-less: | Zaterdag, augustus 25, 2007 14:19 |
| als dit niet liefde verwoord, weet ik het niet meer sweets, no-more-less |
|
| sensi: | Zaterdag, augustus 25, 2007 10:12 |
| Melancholisch mooi geschreven! Liefs |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, augustus 25, 2007 08:16 |
| mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pathos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||