Laat me het uitschreeuwen
Laat me het uitschreeuwen..
als ik morgen weer zal leven
is het omdat je bij me bent
omdat mijn honger naar jou
gestild word in
eeuwig samenzijn
dan mag de regen
eindeloos stromen
en zullen we spelen
in de wind
en toch zal dan de zon
weer schijnen
golven zullen schuimend
breken op het bijna
verlaten strand
we zullen elkaar weer
de verhalen doen van toen
in de ogen kijken
en bezegelen met een zoen
dan zal ik het uitschreeuwen
wereld ze houd van mij
en niets kan ons dan
nog scheiden
we blijven
saam
in
eeuwigheid
-<*>-
*
*
Reacties op dit gedicht
| Caroline Maas: | Zaterdag, februari 23, 2002 20:53 |
| Het is jullie echt gegund! Liefs, Caroline |
|
| 11je: | Vrijdag, februari 22, 2002 14:59 |
| heel graag gelezen liefs 11je |
|
| arie: | Donderdag, februari 21, 2002 00:16 |
| Woorden van hoop en liefde die je deelt samen met haar die je lief is... liefs, Arie |
|
| Sheena: | Woensdag, februari 20, 2002 19:50 |
| Al zijn haar oren doof en haar ogen blind, het gevoel verloren uit haar handen, deze schreeuw ... zal ze zeker horen, waar ze ook zit .... voor eeuwig liefs, Sheena |
|
| waterval: | Woensdag, februari 20, 2002 18:52 |
| ....we hebben het gehoord... :-)) | |
| Di Angeli: | Woensdag, februari 20, 2002 18:12 |
| Laat vooral het vuur van liefde branden, nu. De eeuwigheid is vaag. Je leven is helder en duidelijk. Zie de liefde, ook de pijn... Wie weet mijn gevoel? |
|
| Ton Rijkers: | Woensdag, februari 20, 2002 18:08 |
| Hallo Pramo, Een vurig gedicht met een hele mooie inhoud! Groetjes, Ton |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pramodah | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||