Soms kijk ik nog wel in de spiegel,
herken mezelf vaak niet genoeg
om te kunnen schrikken.
Alles wat ik zie, voelt een ander,
ik zeg niets meer, een ander vult m'n mond,
ik ben niet meer wie ik ooit was,
ik ben dood zoals jij eens wenste.
Niets is meer wat het hoort te zijn,
ik ben mezelf niet langer meer,
maar alles is verandert in zwart-wit.
Langzaam sterf ik af van mezelf.
Zie mezelf soms zitten in de bus,
leef in 'n andere wereld,
mis degene die ik ooit was,
geloof niet meer in het leven,
net zo min in de dood, leef in leegte.
Verdwijnen doe je toch.