De zon schijnt,
in mijn ogen,
geen regenbui,
tegen me aan..
Maar toch,
voel ik het,
de stille woede,
binnen in me..
De boosheid,
het snijdt me,
duizend stukken,
niet te stoppen..
Tranen vallen,
en het enkele,
wat over is,
is door de war..
Mijn hoofd,
als een rugzak,
is te vol van,
herinneringen..