jij
jij die mijn zinnen deed verweken
mijn vuur en passie hoog opjoeg
beaamde, ondanks mijn gebreken,
mijn vraag toen ik je ja-woord vroeg
jij die mijn fouten en mijn dwalen
aanvaardde zonder gram of hoon
met jou wil ik de monding halen
van onze woeste levensstroom
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Dinsdag, september 04, 2007 17:18 |
| Schitterend ! Met mijn liefs, een fijne dag, Vicky |
|
| Marousia: | Zondag, september 02, 2007 16:29 |
| Een pracht van een gedicht. Liefs Marousia | |
| kerima ellouise: | Zondag, september 02, 2007 14:21 |
| prachtig ! liefs kerima ellouise |
|
| sensi: | Zondag, september 02, 2007 12:40 |
| :) Ach, hoe vertederend liefdevol :) Mooi! Liefs |
|
| Free@Bird: | Zondag, september 02, 2007 11:09 |
| prachtig! liefs, kerima |
|
| Klaes: | Zondag, september 02, 2007 11:08 |
| indrukwekkend mooi fijne zondag/klaes |
|
| sunset: | Zondag, september 02, 2007 10:35 |
| P r a c h t i g!!! Chapeau en nog een heel fijne dag. LIefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aramis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2007 | ||
| Thema's: | ||