zelfanalyse
Als ik gedurende donkere dagen
Me weer tot gefilosofeer ga verlagen
En wederom ga mijmeren over mijn ongeluk
Maak ik al m’n positieve gedachten stuk
Langzaam begin ik meer in mijn ellende te zakken
Steeds donkerder denkbeelden krijgen mij te pakken
Totdat de dood, die ik dan aanvaard heb,
Mij bedreigd mij in haar vervaarlijk sluitend web
Als zich echter hoop van mij meester maakt
Kan de depressiespiraal weer worden gestaakt
Ik weet dat mijn dromen ooit uit zullen komen
Mijn angst gaat helaas uit naar de realiteit
Als de hoop ijdel is, ben ik mijn dromen kwijt
Daarom laat ik mij rustig met het lot mee stromen
Me weer tot gefilosofeer ga verlagen
En wederom ga mijmeren over mijn ongeluk
Maak ik al m’n positieve gedachten stuk
Langzaam begin ik meer in mijn ellende te zakken
Steeds donkerder denkbeelden krijgen mij te pakken
Totdat de dood, die ik dan aanvaard heb,
Mij bedreigd mij in haar vervaarlijk sluitend web
Als zich echter hoop van mij meester maakt
Kan de depressiespiraal weer worden gestaakt
Ik weet dat mijn dromen ooit uit zullen komen
Mijn angst gaat helaas uit naar de realiteit
Als de hoop ijdel is, ben ik mijn dromen kwijt
Daarom laat ik mij rustig met het lot mee stromen
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Dinsdag, maart 19, 2002 20:17 |
| Vreselijk/ongelooflijk (dat tweede klinkt positiever;)) herkenbaar... "tot filosofeer ga verlagen" heel goed gevonden, 'k zit te grijnzen bij deze verwoording, al is 't niet grappig in deze context... groetjes. ~~het leven is aan de durvers!~~ ~~met de angst om te verliezen raak je altijd alles kwijt~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||