A11
Mijn hoofd op hol
Flitsende beelden vergaan
tot gedachten vervolgen
vervlogen tot listen.
Karakter trekt treintje
naar voren langzaam
stoppend aan't perron
verlatend langzaam.
Lege dagen verblijven
tegen ondoorgrondelijk
lachen, verminkend
gezichten bekijken me.
Het toedoen van
misstappen aan't
lopen der kranen
druppelsgewijs.
Loopt bloed door
't scherpe mes
gesneden aan't stuk
arm dat leeg was.
Verkrampte beelden
Omarmen mijn nek
die breekt door
ijzeren armen.
Ik wil roepen en tieren
doorslaan, verlossend meppen
mijn hoofd kapot kloppen
tot, gedachten, van, over, langs, mij.
Maar niets verwoest
het eenzame refrein
de nagel die loopt
tot diep in de gedachte.
Gesprongen torenhoog
rust de stilte
langzaam uit
tot gepieker van streving.
Geordende chaos laat
wandelen sturend
omhoog kijkende langzaam
aan groen gevoederde.
Angst zenuwen
knallen kapot
bij het afscheid van
de geliede hating.
Reacties op dit gedicht
| red one: | Woensdag, december 05, 2007 14:31 |
| Oef! wat is dit voelbaar zeg! al heb ik het niet zo op dit thema ik kwam toevallig hier terecht. Veel sterkte Lieve groet |
|
| Oblomov: | Vrijdag, september 14, 2007 22:28 |
| Erg abstract. Ik moet zeggen dat ik het niet altijd begreep, maar de delen die ik wel begreep vond ik vaak prachtig. Heel beeldend. | |
| Wicked Rose: | Vrijdag, september 07, 2007 19:55 |
| wauw.. ik krijg tranen in mn ogen.. Sterkte.. *knuf* WR |
|
| leilei: | Woensdag, september 05, 2007 20:29 |
| ben er stil van | |
Over dit gedicht
| Auteur: S0001 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2007 | ||
| Thema's: | ||