bang
ik ben bang en ten gronde gericht
nog net niet voor de verleiding van zelfmoord gezwicht
nee ik doe het anders
ik maak me zelf kapot
ja ik ga hier aan kapot
mijn leven is zo verrot
wordt gek van de emotie
maar daar van neemt niemand een notie
daar door kras ik in mijn armen
zo dat ik me zelf van binnen even kan verwarmen'
voor even maar
want dan komt de spijt
ik heb het weer fout gedaan
heb me zelf weer laten gaan
ik ben een niets een troosteloos iets
ik wil zo graag verdwijen in het niets
dit gevoel moet niet alng meer duren
anders ga ik opnieuw weer gluren naar het randje van de dood
mei 2002
ik heb deze gedichten geplaast om te laten zien dat je heel diep kunt zitten maar het komt altijd weer goed
Reacties op dit gedicht
| dark_fairy: | Woensdag, september 05, 2007 20:31 |
| mooi en goed verwoord sterkte |
|
| leilei: | Woensdag, september 05, 2007 19:54 |
| hoi meis ik zit al van 2001 in theraphie echt praten helpt | |
| leilei: | Woensdag, september 05, 2007 19:54 |
| Feeling_unworth_it: | Woensdag, september 05, 2007 19:44 |
| Wauw erg mooi je gevoelens beschreven jij hebt ook echt heel diep gezetn je hebt je gevoel wel mooi verwoord magk vragen hoe jij er dn uit bent geraakt? | |
Over dit gedicht
| Auteur: leilei | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2007 | ||
| Thema's: | ||