De dood heeft heel zwaar doorgewoge
De dood heeft heel zwaar doorgewogen
In dit kinds vaderloze ogen
Die hem zo jong nog tot afscheid dwong
Van wat hij als zijn toonbeeld bezong
Noch niet eens zijn jeugd doorgevlogen
Moest hij zijn liefdestranen drogen
In iets dat de schoonheid verwrong
Met een zoutige traan op de tong
Als wrange smaak duimend gezogen
Zat hij knielend stil neergebogen
Alsof de ganse hel hem besprong
Al trappelend op zijn kinderlong
Opeens gans arm zonder vermogen
Voelde hij zich diep zwijgend bedrogen
Geen woord dat ook maar in hem opdrong
Zo verbitterd en nog zo piepjong
In dit kinds vaderloze ogen
Die hem zo jong nog tot afscheid dwong
Van wat hij als zijn toonbeeld bezong
Noch niet eens zijn jeugd doorgevlogen
Moest hij zijn liefdestranen drogen
In iets dat de schoonheid verwrong
Met een zoutige traan op de tong
Als wrange smaak duimend gezogen
Zat hij knielend stil neergebogen
Alsof de ganse hel hem besprong
Al trappelend op zijn kinderlong
Opeens gans arm zonder vermogen
Voelde hij zich diep zwijgend bedrogen
Geen woord dat ook maar in hem opdrong
Zo verbitterd en nog zo piepjong
Reacties op dit gedicht
| no-more-less: | Donderdag, september 06, 2007 16:06 |
| rechtvaardig lijkt het niet, geen woorden kunnen genoeg troost bieden greetsz, no-more-less |
|
| roosjerood: | Donderdag, september 06, 2007 08:59 |
| heb er geen woorden voor sterkte sandra |
|
| Windwhisper: | Donderdag, september 06, 2007 08:37 |
| liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2007 | ||
| Thema's: | ||