Aangestoken
Voel hoe een uitstervende kaars, warmte geven kan,
In daglicht niet te bevangen, maar in het duister des te meer,
let erop, voordat het door een zucht wordt vervaagd,
alleen een donkere leegte blijft over
Kan je het verdriet ruiken, wanneer het licht gestorven is?
Kan je het verleden nog zien, wanneer het duister is?
Zal je het herinneren, kan je het weer terugvinden,
of is de vlam voor altijd verloren?
Reacties op dit gedicht
| ini: | Woensdag, september 12, 2007 21:20 |
| dit zal papa ook kunnen lezen (omdat het nederlands is). het is mooi. de lucifers van bart inspireerde je zeker.goed gedaan |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, september 10, 2007 22:13 |
| die duisternis zit nu in je leven vecht terug en het licht zal stap voor stap terug in je leven komen geef de hoop niet op | |
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2007 | ||
| Thema's: | ||