Dagen, maanden, jaren...
Dagen, maanden, jaren...
Er zijn van die dagen,
Dagen dat er niets goeds lijkt te gebeuren,
Er zijn van die weken,
Weken dat je denkt waar je aan begonnen bent.
Er zijn van die maanden,
Maanden waarvan je vindt dat ze niet snel genoeg voorbijgaan.
Maar, er zijn ook van die dagen, weken en maanden,
Misschien zelfs vele jaren,
Ja jaren ...
Waarin ik gelukkig zal zijn,
Omdat ik je ken,
Omdat je mijn vriend bent,
Omdat ik op je mag rekenen,
Omdat ik met jou vreugde en verdriet mag delen,
En misschien ooit ...
Omdat ik van jou zal zijn...
Er zijn van die dagen,
Dagen dat er niets goeds lijkt te gebeuren,
Er zijn van die weken,
Weken dat je denkt waar je aan begonnen bent.
Er zijn van die maanden,
Maanden waarvan je vindt dat ze niet snel genoeg voorbijgaan.
Maar, er zijn ook van die dagen, weken en maanden,
Misschien zelfs vele jaren,
Ja jaren ...
Waarin ik gelukkig zal zijn,
Omdat ik je ken,
Omdat je mijn vriend bent,
Omdat ik op je mag rekenen,
Omdat ik met jou vreugde en verdriet mag delen,
En misschien ooit ...
Omdat ik van jou zal zijn...
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Vrijdag, februari 22, 2002 20:03 |
| Hallo Marianne, Een hele mooie tegenstelling tussen de twee coupletten. De ene enigszins mistroostig en de andere vol vreugde en liefde. Heel mooi! Groetjes, Ton Rijkers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marianne | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||