Ik sta in het hoge gras
ik zie mezelf
ik voel me vrij
intense geluk
ik loop door een pad
ik ben mezelf
elk woord en gevoel
ik kan ademen
in en uit
ik kan zien
diep van binnen
ik zie schoonheid

plotseling zie ik een zijpad
de zijpad is akelig onbekend
zijn mysterieuze kracht trekt me aan
het wakkert mijn diepe vulkaan aan
maar hoe verder ik het pad inloop
hoe sterker duisternis me omringt

ik zie mijn schaduw niet meer
mijn reflectie van verlangen
ik zie mezelf niet meer
geen waarheid in mijn ogen
ik voel mijn woorden niet meer
hun aanwakkerende kracht is weggenomen
ik kan niet meer ademen
misleidende winden duwen me voort
het duisternis in
verlangens in het zijpad trekken me aan
maar ik blijf rechtop staan
bittere verleidenis zal mij niet in
mijn kalme meer verdrinken
in tegenstelling zal ik in de woeste golven
blijven drijven
ik loop naar het kruispunt waar ik
mijn betraande ogen sluit

Ik werp een laatste blik naar het zijpad
ik glimlach
en loop rechtdoor
rechtdoor het verwarmende licht in
steeds verder komend zie ik mezelf weer
ik kijk naar de tinten die me de waarheid vertellen
ik ben mezelf weer
elke klank en melodie
ik kan weer ademen
elke straal verwarmt me
het is zo intens
ik ben zo gelukkig
zo schitterend