vergeten

vergeten

De aarde als een schuddend stuk zand en lava,

stukken papier donderen neer, bedelven de grond

als een deken, ondoordringbaar.

Beginnen, eindigen, nooit meer doorgaan,

m'n pen heeft het begeven, alles is vergeten nu.

Ik heb je nodig om te bevestigen wat ik zie,

hoe vaak hebben wij ons afgevraagd waarom,

zijn we gewoon dom, of vergeten we echt iets?

Pff geluidjes tussen je lippen door,

je eeuwig irriterende lach.

Geschreven door

Nemesis

0

Reacties op dit gedicht

Nemesis vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

sensi:	Donderdag, september 13, 2007 17:29
Wanneer papieren ''neerdonderen'', een lach irriterend .. is er sprake van meer dan een simpel ''ergernisje''! Erg goed geschreven! Lieve groet

Windwhisper:	Donderdag, september 13, 2007 14:41
ik lees je weer en doe dat graag had je gemist hoor je gedicht klinkt of je teleurgesteld en wat ge-ergerd bent sterkte maar liefs Cobie Kuzzz

Over dit gedicht

Auteur: Nemesis
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 13 september 2007
Thema's: [Delen]