Dauw
Herfst.
De ontluikende morgen,
kust de dauwdruppels
op de paarse heide.
Ik hoor in de verte
een haan kraaien,
en verder is het stil.
Ik loop wat verder,
en zie een ree
rustig staan te grazen.
Ik sta stil en geniet,
voel niet meer
mijn verdriet.
Ik pluk een braam,
en de dauw
streelt mijn tong.
Ik kijk naar boven
en ben zo blij en dankbaar
dat ik in Hem..mag geloven!
Dank U wel ,
voor dit prachtige leven
van U,aan mij gegeven.
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Zaterdag, september 15, 2007 20:23 |
| Pure aanbidding. Heel mooi. liefs honingbijtje |
|
| switi lobi: | Zaterdag, september 15, 2007 20:15 |
| Mooi dankbaar moment... Liefsliefs, switi lobi |
|
| lommert: | Zaterdag, september 15, 2007 19:14 |
| de paarse hei en niemand te bekennen..een moment met jezelf en het geheel....prachtige woorden liefs willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2007 | ||
| Thema's: | ||