Langzaam sluipend
door de zwoele lucht
van donkere duisternis
was haar ergste ducht
het vrezen op zich
wat zij anders nimmer deed
maar in dit laatste uur van wijsheid
het laatste is wat ze weet
en om door domme handelingen
verzeilt te raken in een donkere kamer
wordt ze door duisternis opgeslokt
en de wereld draait langzamer
omdat ze het niet bij kan houden
maar nu loopt ze door stralen
van de zon die haar nu streelt
en dat ze ze verlicht voelt
en niets haar meer verveelt
nu ze niet meer in het donker is
en haar stap nam in de zon
wist ze dat de wereld haar zag
en dat ze het leven best wel aankon