Jij
Voor het eerst deelde ik mijn leven
en was ik niet meer alleen
aan jou mijn wereld gegeven
samen liepen we er doorheen
Van de onweer kwam de bliksem
en maakte een inslag in mijn hart
ik werd geraakt tot op de bodem
vanaf toen allebei apart
De uren werden dagen
en van die dagen kwamen er nog meer
Ik was ontzettend aangeslagen
en het doet nog steeds ontzettend zeer
Nu al een enige tijd vooruit
en nog steeds niet vergeten
nog steeds de open wonden van binnen uit
in tweeen hart gespleten
Na alle maanden die we verder zijn
Denk ik nog steeds aan jou
Leef ik met een glimlach maar van binnen heerst de pijn
Nooit zal ik vergeten dat wat er is geweest
Liefde heeft een inpact op een mensenleven
Je zal bij me blijven ook nu in het heden
( een eerste liefde vergaat nooit )
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, september 17, 2007 08:59 |
| Geloof me, je vergeet geen enkele (ware) liefde. En dat is, achteraf bezien, maar goed ook. Want wat zou een leven zijn zonder liefde(s)? Herkennend verwoord. Liefs, sunset |
|
| Windwhisper: | Maandag, september 17, 2007 06:29 |
| Ja eem allereerste liefde, die voel blijft je een levenlang bij Prachtig neer gezet liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2007 | ||
| Thema's: | ||