kapot
na altijd naar mij te hebben geluisterd
gedachten gevroren tot een groot geheel
het hart stond niet stil, nu toch opgegeven
ook voor jou werd het allemaal te veel
maar kan het je dan helemaal niks meer schelen?
noem je dit vriendschap? blijft dit bestaan?
jij hebt helemaal niks meer aan mij
dit is geen komen, alleen maar gaan
egoïstisch als je bent, geen vertrouwen in jou
je maakt dit kapot, in honderden stukken
denk maar niet dat ik je deze keer vergeef
zonder vertrouwen gaat dit niet lukken
valse herrinneringen over goede gesprekken
wat niks meer uitmaakte na de zoveelste kras
maar nu is het toch echt genoeg geweest
ik dacht dat je mijn vriendin was...
Reacties op dit gedicht
| Miss_Blondine: | Vrijdag, september 21, 2007 13:47 |
| sorry, ik was er vergeten bij te zetten dat het fictie was. xxx |
|
| mutsj: | Woensdag, september 19, 2007 15:16 |
| eej meiis, over wie gaat dit, alsk vrage mag?? Kdenk nie dat ie t zo bedoelt, tis inderdaad moeilijk om t vol te houden, en opgeve zou nie zo raar zijn, maar hoezoow dit? En we hebben allemaal nog wat aan jou!!!! mjaa, xxxxx hvj muTsj |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bells | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2007 | ||
| Thema's: | ||